Nostalgisch Amsterdam #3, Koninklijk Theater Carré


Het derde schilderij in de “Nostalgisch Amsterdam” serie heeft als onderwerp Theater Carré. Deze keer niet met een oud fotorandje maar een kartonnen dia raampje van Kodak.

Hieronder een stukje geschiedenis van Carré:

Koninklijk Theater Carré is een theater in Amsterdam en is gelegen aan de Amstel. Het heette oorspronkelijk Circus Carré en is gebouwd in de classicistische stijl.

Carré en haar circus in 1948
Al vanaf 1879 gaf het Koninklijk Nederlandsch Circus Oscar Carré wintervoorstellingen in een tijdelijk houten gebouw met stenen voorgevel op het huidige Weteringscircuit in Amsterdam. Met de gemeente werd onderhandeld over nieuwbouw, maar dat schoot niet op. Toen vond op 8 december 1881 de Ringtheaterbrand plaats: ruim 400 bezoekers van het houten theatergebouw in Wenen vonden daarbij de dood. Een bouwvergunning voor Oscar Carré kwam daarna snel af. Carré werd op 3 december 1887 geopend.
De ‘Steenen Circus van Carré’ of Carré zoals het nieuwe gebouw al snel genoemd werd, was aanvankelijk alleen in gebruik voor circusvoorstellingen in de wintermaanden.
Vanaf 1893 werd Carré, tijdens de periode dat het circus op tournee was, gebruikt door theaterproducent Frits van Haarlem, die er succesvolle variétévoorstellingen bracht. Carré veranderde daardoor in een theater voor allerlei vormen van volksvermaak. In 1911 werd – na het overlijden van Oscar Carré – de laatste voorstelling van het Koninklijk Nederlandsch Circus Oscar Carré aan de Amstel gegeven. Naderhand hebben wel nog andere circussen voorstellingen in Carré gegeven, zoals Circus Henny in 1924.

Theater Carré
Van 1907 tot 1928 was het revuegezelschap van Henri ter Hall de voornaamste publiekstrekker in Carré. De naam werd In 1920 veranderd in Theater Carré. Het theater balanceerde in die tijd echter voortdurend op de rand van faillissement. Met name de periode onder directie van Herman Heijermans, die vergeefs probeerde volle zalen te trekken met grote spektakelstukken – onder andere zijn eigen De Vliegende Hollander of de grote weddenschap (1924) – werd berucht. In de jaren dertig keerde het tij onder leiding van de nieuwe directeur Alex Wunnink en zijn assistent Louis Dekker. Het hernieuwde succes van het theater was vooral te danken aan een uitgekiende programmering waarbij populaire Nederlandse revuegezelschappen zoals die van Louis Bouwmeester jr. met zijn Bouwmeester Revue en De Nationale Revue van Bob Peters werden afgewisseld met internationale voorstellingen van Italiaanse opera, operette en variété. In die tijd werd de (inter)nationale reputatie van Carré als top-theater bevestigd door de geregelde optredens van vedetten als Lou Bandy, Louisette, Buziau, Louis Davids, Josephine Baker, Sara Scuderi, de Fratellini, Grock en orkesten zoals dat van Jack Hylton.

Fronton van Theater Carré
Wunnink werd na de Tweede Wereldoorlog opgevolgd door zijn zoon Karel Wunnink. Louis Dekker bleef al die jaren de man die het artistieke beleid van het theater bepaalde. Onder hun leiding beleefden nieuwe verschijnselen als de musical (Porgy and Bess, 1956) en de One Man Show (Toon Hermans, 1963) hun Nederlandse première in Carré. Daarnaast behoorden de revues van achtereenvolgens Snip en Snap en André van Duin en de circussen van Strassburger in die naoorlogse periode tot de vaste successen.
Bij poëzieliefhebbers werd Carré bekend door de manifestatie Poëzie in Carré, georganiseerd door Simon Vinkenoog in 1966. In die tijd was de positie van Carré nog steeds niet vanzelfsprekend. Aan het einde van de jaren zestig was enige tijd sprake van sloop van het theater door de toenmalige eigenaar Reinder Zwolsman. Artiesten kwamen in actie, onder wie Heintje Davids, die het liedje Er is maar één Carré uitbracht. De gemeente Amsterdam gaf uiteindelijk geen toestemming voor sloop. In 1977 kocht de gemeente het pand aan.
In juli 1983 werden in het kader van het Holland Festival vier avondvullende, opzienbarende en schandaal-veroorzakende, live-uitzendingen voor de VPRO-televisie gemaakt, getiteld Aanvallen Van Uitersten vanuit theater Carré, respectievelijk getiteld: Romantiek, Esthetiek, Techniek, Taal, met een keuze uit alles wat destijds extreem was in -vooral de performance- kunsten, variërend van een niets ontziende performance van Wencke Mühleisen, het laten vallen van een knikker door de Bredase kunstenaar Harrie de Kroon, een niet-aflatende stroom anekdotes van Jules Deelder, een optreden van Marina Abramovic met een groep Australische aboriginals en Tibetaanse monniken , tot een een zo oorverdovend concert van de muzikant Glenn Branca, dat daarna presentatrice Moniek Toebosch (die veel kritiek te verduren kreeg vanwege haar daar vertoonde blote bips) niet meer begeleid kon worden bij haar uitvoering van Wagner’s aria Der Liebestod, door het NOS-Omroep Orkest, dat afgetikt door de dirigent Ivan Fisher gehoorgestoord het podium had verlaten.
Bij het eeuwfeest in 1987 werd de musical Cats naar Carré gehaald. Het enorme succes luidde het begin in van een bloeitijd voor de musical in Nederland. De toekenning van het predicaat Koninklijk was de kroon op het eeuwfeest.
Tussen 1991 en 1993 werd Carré intensief verbouwd onder leiding van de architecten Onno Greiner en Martien van Goor; er werd onder meer een geheel nieuw toneelhuis gebouwd en de toneelopening werd fors vergroot. Tussen 2003 en 2004 werd het theater van binnen vrijwel geheel opnieuw opgebouwd en gerenoveerd door dezelfde architecten. De stalen bogen van de dakconstructie – die sedert de verbouwing van 2004 goed zichtbaar zijn voor het publiek – zijn niet ontworpen en vervaardigd door Gustave Eiffel, zoals veelal wordt geschreven, maar door de Amsterdamse bruggenbouwer Koninklijke Fabriek voor Stoom- en andere Werktuigen.

Bron: wikipedia

Please follow and like us:
error0
fb-share-icon20
Tweet 20
fb-share-icon20

Add a Comment

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.